Laatste losse delen thuis lakken

Een aantal delen van het interieur waren vrij makkelijk te demonteren en heb ik mee naar huis genomen om het daar vervolgens te schuren en lakken. De meeste delen staan nu één keer in de lak, vandaag de tweede en laatste laag aan één kant erop gezet.

Ook de kajuitingang wordt opgeknapt, het huidige teakhout is op de groef waar de deurtjes in vallen gescheurd, tijd voor vervanging. Ik heb twee mooie mahoniehouten latten van 23mm dik laten maken, daarin een sleuf laten freezen. In de sleuf komt een aluminium strip waarin de deurtjes vallen. Hopelijk wordt dit wat minder kwetsbaar dan de huidige teakhouten latten. Het mahoniehout staat nu 4 keer in de lak. De International Compass hoogglans vernis heb ik de eerste drie lagen ca. 20% verdunt opgezet, vandaag de vierde laag onverdunt aangebracht. Nog een laag of 3 a 4, dan moet het wel geschikt zijn voor montage...

Ik hoop voor de Kerst de interieur delen weer aan boord te monteren, kan het de rest van de winter lekker uitharden. De latten van de kajuitingang monteer ik begin volgend jaar.

Onderhoud aan het interieur (deel 2)

Nadat ik vorige winter de witte delen van het interieur onder handen had genomen, is het nu tijd de rest onder handen te nemen. Twee weken terug ben ik begonnen met het schuren van de mahoniehouten delen. Da's weer een hele klus, al die panelen, randjes, grepen enz. Bij de lokale verfspecialist heb ik weer een paar potten blanke lak gehaald, zowel Satin als Hoogglans. Aangezien ik vorig jaar al een paar randjes had ge-vernist en de Satin glans niet geheel naar verwachting was (Satin pakte iets te mat uit) ben ik op de achterkant van een mahoniehouten lat wat mengverhoudingen Satin / Hoogglans gaan opzetten. Uiteindelijk kom ik op een verhouding van 50/50. Een paar van de palen/grepen in het interieur heb ik helemaal kaal geschuurd, daar deze behoorlijk beschadigd waren. Inmiddels zit daar weer een eerste laklaag op, iets opgekleurd zodat deze perfect bij de rest van het interieur past (het blanke mahoniehout is vrijwel zeker af werf donkerder gekleurd / gebeitst). Vandaag heb ik het eerste deel van een tweede laag voorzien, in de nieuwe meng verhouding.

Zolang het weer en vooral de luchtvochtigheid het toelaat ga ik de komende weekenden door met deze klus. Hopelijk is het met een paar weken af.

Boot opgebokt

Deze winter staan we op de kant op een heel andere bok. In voorgaande jaren stonden we tot mijn grote ergernis op een veel te kleine bok, waarbij de voor en achter steunen nog geen 3 meter uit elkaar stonden. Het achterschip werd door de stempels "gedragen", met als gevolg dat er na de winter van 2010/2011 achter de achterste steunen haarscheuren in de gelcoat stonden. Dit probleem hebben we net voor de tewaterlating wel kunnen herstellen, maar het geeft duidelijk aan dat de boot gewoon niet op de juiste manier opgebokt staat. Deze winter staan we bij een ander stalling in Voorschoten, overigens vlak naast de ToGetHer van Marcel en Aletta. De boot staat op de kiel en wordt door de vier steunen gedragen en in balans gehouden. De bok is veel langer en de steunen staan veel verder uit elkaar.

Bij het plaatsen van de boot op de bok heeft men goed gekeken naar de plekken waar de romp het sterkste is, hier staan de steunen als het ware op waterlijn hoogte tegen de romp gedrukt. De boot staat nu lekker stevig, het voelt een stuk beter. Ook als je aan boord bent voel je een stuk minder beweging. Kortom, zo komen we de winter wel door...

Boot naar de winterstalling

Afgelopen weekend hebben we de boot weer naar de winterstalling gevaren. Vrijdagochtend rond half 10 hebben we de trossen losgegooid en hebben de jachthaven weer voor een half jaartje achter ons gelaten. Dit keer had ik extra bemanning (of moet ik zeggen bevrouwing) aan boord, twee van Monique haar zussen wilde graag meevaren, Ingrid en Odette. Het was een gezellige tocht. Op het Spui nog even de schrik van mijn leven, al sturende en zeilende even niet opgelet en zo gezellig aan de babbel met de meiden, opeens een dreun door het schip, gevolgd door een rode ton (boei) die aan bakboord van de romp af ketste en achter ons verdween. Gloeiende gloeiende, snel naar voren om de schade te bekijekn, die gelukkig beperkt bleef tot een rode streep van een centimeter of 15 lang. Verder gelukkig geen schade... pfffff. Had ik Ingrid nou maar laten sturen, dan had ik misschien zelf ook beter opgelet. Zij deed het overigens prima, zo achter het stuurwiel van de Miracle!  

Tot de spoorbrug bij Dordrecht hebben we het droog kunnen houden, met de wind deels achter ons en deels halve wind konden we op de motor en met de fok uitgerold de spoorbrug om 13.15 uur door.

Daarna door naar de brug bij Alblasserdam waar de regen begon en de rest van de dag niet meer leek op te houden. Wat een takkeweer... Eind van de middag lagen we voor de spoorbrug bij Gouda. Helaas waren de steigers voor de spoorbrug zo aangepast dat je niet meer van de boot af kon, geen kans dus meer om nog even de benen te strekken en Gouda in te gaan. Na een rustige nacht met in de verte nog wat onweer, hebben we zaterdagochtend de tocht naar de winterstalling vervolgd. Om ongeveer 9.15 uur zijn we gaan varen, door de hefbruggen van Waddinxveen, Boskoop en Alphen a.d. Rijn. Rond 11.00 uur lagen we bij de spoorbrug van Alphen, het leek er even op dat we daar flinke vertraging op zouden lopen daar een schipper van één van de wachtende vrachtschepen ons meldde dat hij al vanaf 7.30 voor de gestremde brug lag, wegens een technische storing. Nadat we wat rondgedraaid hadden en net op het punt stonden om ergens af te meren zag ik de lichten van de spoorbrug op groen gaan. Als een speer tussen de vrachtschepen door lagen we vooraan en konden we binnen enkele ogenblikken toch nog door de brug. Daarna door Alphen a.d. Rijn heen, vervolgens via Koudekerk, Zoeterwoude en Leiden na een paar uurtjes in de stromende regen te hebben gevaren uiteindelijk afgemeerd in Voorschoten. Daar is de boot maandagochtend de kant op gegaan. Het zal weer even wennen zijn, maar het is even niet anders, voorlopig niet meer varen, nu de komende tijd maar wer eens wat onderhoud gaan plegen... Dat moet zo hier en daar toch ook weer eens gebeuren!

Update

Na een periode van stilte toch maar weer eens een update. Inmiddels zijn we na het plaatsen van de mast en de nieuwe verstaging alweer een paar maanden verder. We hebben een paar mooie weekenden gehad, met name rondom Pinksteren, verder hebben we bijzondere weekenden gehad met zon, regen, onweer enz. Kortom zeer wisselend weer. Maar dat heeft de pret niet mogen drukken. En dat alles vanuit onze nieuwe ligplaats in de Heliushaven. Prachtig uitzicht over het water, geen gedoe meer met sluistijden, heerlijk!
We hebben een paar keer heerlijk kunnen zeilen, o.a. rondje Tiengemeten vanuit de Heliushaven, rondje Slijkplaat dat geen rondje werd maar een terugtocht op de motor wegens wegvallen van de wind.

Ook hebben we met regelmaat van onze vouwfietsen genoten. Rondje Hellevoetsluis en omgeving, ff heen en weer naar winkelcentrum de Struitse Hoek of een middagje fietsen via Stelendam, Havenhoofd, Oostdijk zo naar de stranden aan de zeekant bij Ouddorp, genieten dus!

Het Pinksterweekend was er een die we niet snel meer zullen vergeten. Dit was het laatste weekend waarin ouders Henk en Inge Blomsma voor het laatst op hun Pisces waren. Na 35 jaar was het tijd om de boot te verkopen. Het weekend na Pinksteren is de boot opgehaald en vertrokken richting Duitse wadden, voor een tweede leven voor "onze" vertrouwde Sander 85 met een nieuwe eigenaar.

De laatste plaatjes aan boord van de Pisces zijn in het Pinksterweekend geschoten. Voor de "steiger oudsten" was door mede watersporters van de G steiger een afscheidskoffietafel georganiseerd in het clubgebouw van onze watersportvereniging.

Voor Henk en Inge een verrassing die ze nooit meer zulllen vergeten. Met ca. 35 vrienden, familie en bekenden hebben ze afscheid genomen van de watersport. Wel hopen we ze natuurlijk zo af en toe nog eens op de boot te ontvangen! Kunnen ze ook nog eens een praatje maken met alle bekenden.

Vanaf nu zal de Duitse vlag op de Pisces wapperen...

Nieuwe verstaging

Vorige week is de nieuwe verstaging voor onze Dehler 35 CWS geleverd.
Twee weken geleden hebben we de mast van de boot afgehaald. Samen met Marcel, Sjors en Kevin hebben we de boot onder de kraan bij onze watersportvereniging gelegd en de mast eraf gehaald. De complete verstaging heb ik vervolgens bij Hans Jansen - tuiger in Alphen aan den Rijn - gebracht. Hans heeft deze verstaging in de werkplaats nagemaakt. Ook de want spannners zijn vervangen voor brons verchroomde spanners.



Alleen de voorstag is ter plaatse in Hellevoetsluis nieuw gemaakt. Hans adviseerde me bij de eerste gesprekken voor vervanging de oude voorstag te gebruiken als "trekdraad" voor een nieuw te maken stag. De stag wordt dan ter plaatse op maat gemaakt. Hierdoor hoefde niet het hele rolfok profiel uit elkaar en dat heeft zo zijn voordelen!



Zo gezegd, zo gedaan. Afgelopen woensdagmiddag is dit klusje in Hellevoetsluis geklaard. Om de oude aan de nieuwe stag te verbinden zijn beide draden verjongd door de buitenste tears af te knippen. Vervolgens met een dun dyneema lijntje oud met nieuw aan elkaar knopen, strak aftapen en zo nieuwe staaldraad door het rolfok profiel trekken. Vóórdat de oude stag is afgeknip is de lengte van de nieuwe stag bepaald. Dit luistert nauw, daar de lengte van de voorstag bepalend is voor de uiteindelijke stand van de mast. Bij het maken van de nieuwe stag wordt rekening gehouden met een percentage rek op de staaldraad. De tuigers hanteren hier een formule voor.

Tevens zijn de mastanker plaatjes gecontrolleerd. De plaatjes zij al eerder vervangen en nogsteeds in een prima staat. Wel is de terminal waarmee de voorstag in de mastankerplaat verankert zit vervangen. De oude terminal bleek een 8mm terminal te zijn die passend gemaakt bleek te zijn om in de 7mm ankerplaat te passen. Reden genoeg om deze dus ook te laten vervangen.

Afgelopen zaterdag hebben we vervolgens weer de mast op de boot geplaatst. Rosa was ook met Kevin meegekomen en heeft de klus op de gevoelige plaat vastgelegd. Sjors kon er dit keer niet bij zijn.
Het weer was rustig, weinig wind wat wel een voorwaarde is om die paal hoog in de kraan te hijsen.
Nadat we de zalingen, windex en stagen weer hadden gemonteerd, de vallen en lijnen hadden aangebracht en geckecked hebben we de hijskabel middels een hijsband tussen de eerste en tweede zaling vastgezet.



Wessel van Leeuwen kwam ons nog even helpen, een extra handje kan je altijd wel gebruiken om zo'n gevaarte weer aan boord te krijgen.



Aangezien de hijsband wat aan de hoge kant op de mast was aangebracht kregen we de mast maar net over de kajuit heen en konden we de mast net aan over het randje van het mastgat heen krijgen. Het water had geen 5cm hoger moeten worden....



Nadat we de mast verder in het mastgat hadden laten zakken konder we beginnen met het vastzetten en aandraaien van de wantspanners. Ook dat leek nog even spannend en leek maar net te passen. Daar er rekening gehouden is met enige rek in de staaldraad zijn de nieuwe ietsje korter dan de oude stagen. Uiteindelijk konden we alle wanten vast zetten door de spanners vrij ver uit te draaien. Nadat alle spanners vast zaten en met de hand licht op spanning waren gedraaid kon de hijskabel los gemaakt worden en konden we met de boot weer terug naar de ligplaats.



Eenmaal weer terug in de box hebben we eerst even aan boord wat gegeten. Om een uurtje of één zijn Rosa en Kevin weer op huis aangegaan en ben ik met Marcel de wanten op spanning gaan zette. Eerst het hoofdwant tot de mast wat gaat "buiken", vervolgens het tussenwant op spanning zetten en als laatste het onderwant. Een aanrdige klus om de mast weer kaarsrecht op de boot te krijgen, maar het resultaat mag er wezen.

Nu maar weer alle vallen, reeflijnen, schoten en dergelijke inscheren, daarna kunnen we weer eens lekker gaan zeilen!

Onderhoud aan het interieur

Afgelopen weekenden heeft het interieur een flinke onderhoudsbeurt gehad. Dit was nodig daar op sommige plekken de oorspronkelijke lak verdwenen was en op weer andere plekken behoorlijke gebruikschade zichtbaar was.
Al een week of wat terug heb ik alle wit gelakte deurtjes en andere demontabele delen mee naar huis genomen om ze te voorzien van een verse laklaag. Aangezien het gaat om hout met een essenhouten struktuur heb ik getracht de houtnerf zoveel mogelijk zichtbaar te houden. De nerf is na de opknapbeurt nog wel enigssinds zichtbaar, al voorkom je niet dat je het deels dicht lakt, met name doordat de grondverf wat dikker is dan normale lak.

De nieuwe laklaag bestaat dus uit twee lagen, één laag enigssinds verdunde en op kleur gemengde grondverf, die zoveel mogelijk de kleur van de originele panelen benaderd. De tweede laag is Wijzonol zijdeglans lak, ook weer op kleur gemengd bij een verf specialist in Leiden.

Twee weken terug heb ik de hele boel aan boord afgeplakt, een klus die me uiteindelijk een hele dag heeft gekost. Er ging 65 mrt tape op aan het afplakken van alle randen en blank gelakte latjes, greepen enz.


Nadat ik eerst een laag grondverf had aangebracht heb ik afgelopen Zondag de finale laklaag aangebracht en aansluitend de afplak tape verwijderd. De eerste indruk is dat de klus goed is gelukt, a.s. Zondag maar eens kijken bij daglicht hoe het eindresultaat na een week drogen is geworden.

De mahoniehouten panelen die aan beide zijkanten van de kajuitingang waren gemonteerd heb ik overigens verwijderd. De daaronder tevoorschijn gekomen originele panelen zijn in prima staat, reden temeer om dit weer in de originele staat terug te brengen. De ingang is een stuk lichter geworden door deze ingreep. De schroefgaten heb ik dicht gemaakt en afgeplamuurd, de originele handgrepen komen weer op de panelen terug. Op de foto zie je het nog onbehandelde geschuurde paneel.
De totaal verkleurde handgrepen die op de panelen van de kajuit ingang zitten zijn inmiddels thuis kaal geschuurd. De lak die erop zat was blijkbaar niet UV bestendig, onder de laklaag komen twee prachtig mooie donker mahoniehouten grepen terug. Een kwestie van opnieuw vernissen met (hopelijk) geschikte blanke lak en ook dat is weer netjes.
Direct naast de kajuitingang komen nog twee mahoniehouten afwerklatjes die het geheel weer netjes afwerken.
Komend weekend hoop ik alle losse onderdelen weer te monteren, zodat we binnenkort weer kunnen gaan weekenden...

Er staat overigens nog wel een klus aan de mast / verstaging op het programma, dat wordt hopelijk de laatste klus voordat het seizoen weer begint.

Vouwfietsen voor aan boord

Vandaag zijn we naar de vouwfietsenspecialist "Kemper" in Den Haag geweest en hebben twee mooie compacte vouwfietsen voor aan boord gekocht.



Voor ons 25 jarig huwelijksfeest hebben we van familie en vrienden bij elkaar zoveel geld ontvangen dat we er in ieder gaval 1 hele fiets van hebben kunnen kopen. Nogmaals dank aan iedereen!

Na vanmorgen op 5 of 6 verschillende fietsen te hebben gereden viel de keuze op een Dahon Ciao P7 voor Monique, een mooie, lichte, handzame en vooral lekker fietsende vouwfiets met 7 versnellingen. Voor Ruud de Beixo Compact met cardanas aandrijving en tevens 7 versnellingen.

Laat het seizoen nu maar komen, kunnen we naast een rondje zeilen ook nog eens een rondje door de polders fietsen met onze nieuwe aanwinsten.

Nieuwe railingdraden gemonteerd

Afgelopen vrijdag was een mooie dag om de oude zeerailing draden te vervangen door nieuwe.
Een paar weken geleden geleden heb ik de oude aan één kant gedémonteerd en vorige week een set nieuwe laten maken bij tuigerij Hans Jansen in Alphen aan den Rijn.
De oude railingdraden waren behoorlijk versleten en op sommige plekken waren draadjes van de RVS 7x7 draden gebroken, met als resultaat dat je (ook met het démonteren) je handen eraan open haalde.
Tijd voor vervanging dus!
De nieuwe railingdraden zijn nu van 4mm 1x19 RVS.

Het was een mooie dag om zo´n klusje buiten te doen, wel koud natuurlijk. Geen weer om nog eens lekker binnen te gaan klussen, dat komt wel weer als de dooi is ingevallen.




Boot ligt er verder netjes bij in het ijs.